
donderdag, september 26, 2002

''Zwart-witfotografie heeft meer impact, is heel precies, het komt op je af als een vuist. Ik wil dat je mijn foto's niet mist, dat je er niet langs kunt lopen, ik wil het je onmogelijk maken om mijn foto's niet te zien, en de best mogelijke manier om dat te doen is er een vuist van maken, die je treft, die je pijn doet. En de andere reden is dat ik mijn films zelf ontwikkel, zelf afdruk. Ik heb thuis twee-, drieduizend afdrukken, alle ruimte wordt erdoor in beslag genomen. Ik krijg er genoeg van, foto's onder alle bedden, ik word er ziek van, ik wil dat veranderen, ik wil er vanaf, ik zou ze graag verkopen, allemaal, het vergiftigt mijn huis, al die foto's des doods. Maar ik kan niet ophouden met afdrukken, ik ben bang dat de industrie ophoudt met het leveren van fotopapier. Door de digitalisering is sommig papier van Agfa al niet meer te krijgen, dat wordt gewoon niet meer gemaakt. Binnen een jaar of vijf, tien, is er waarschijnlijk helemaal geen fotopapier meer te krijgen, en in digitaal fotograferen ben ik niet geïnteresseerd. Dus ik heb haast, ik ben geobsedeerd met het afdrukken in de donkere kamer, maar daar moet je een prijs voor betalen. Ik heb last van mijn maag door het werken met al die zuren.''
Don McCullin in Het Parool